Menu
Facebook | FanPage
Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy PROMYK
Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi SPINAKER
SPINAKER - Szkoła Ćwiczeń
Szkoła Branżowa I Stopnia z Oddziałami Integracyjnymi SPINAKER
Licea Ogólnokształcące ATS
Policealne Szkoły dla Dorosłych ATS, ATSA i ATSM
Szkoła Przysposabiająca Do Pracy SPINAKER
Zakład Leczniczy SPINAKER Centrum Medyczne w Grudziądzu
Certyfikowane Wojskowe Klasy Mundurowe
Centrum Diagnozy i Rehabilitacji SPINAKER
Projekty dofinansowane z innych zewnętrznych źródeł finansowania
Projekty dofinansowane z EFS i EFRR
Niepubliczna Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna SPINAKER z Centrum Diagnozy i Terapii Autyzmu
Niepubliczny Ośrodek Doradztwa i Doskonalenia Nauczycieli EDU SPINAKER w Grudziądzu
SPINAKER dla Niepełnosprawnych Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna on-line
PFRON on-line
Przedszkola i żłobki
Przetargi | Zapytania Ofertowe | Inne
Efektywni w Spinakerze - edycja III
Stowarzyszenie SPINAKER
Niepełnosprawność
Harcerstwo
Platforma e-Learningowa
Działalność społeczna / Sport
Poradnia On-Line: Najczęściej zadawane pytania
baner
1. Co to jest projekt Spinaker dla niepełnosprawnych?
Jest to projekt, którego celem jest przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu rodzin z dziećmi autystycznymi poprzez prowadzenie różnorodnych form wsparcia, takich jak szkolenia i warsztaty dla rodziców, dyżury specjalistów, obozy dla rodzin, przeprowadzenie diagnozy pod kątem autyzmu oraz grupy wsparcia dla rodzin. Swoim zasięgiem ma objąć powiat grudziądzki, nakielski, wąbrzeski i golubsko-dobrzyński.
2. Jakie terapie i warsztaty przewidziane są dla dzieci i rodziców?
Terapie dzieci obejmują: terapię behawioralną, terapię biofeedback, terapię integracji sensorycznej, terapię pedagoga specjalnego oraz terapię logopedy. W siedzibie Stowarzyszenia oraz on-line dyżury pełnią psycholog, psychiatra oraz prawnik. Prowadzone będą szkolenia dla rodziców z zakresu: terapii behawioralnej, terapii integracji sensorycznej, metody dobrego startu, metody ruchu rozwijającego W. Scherbourne oraz modelu TEACCH.
3. Czy jest to płatne?
Nie, projekt finansowany jest z funduszy EOG czyli Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Darczyńcami są Norwegia, Islandia i Liechtenstein, którzy przekazują wsparcie 15 państwom członkowskim Unii Europejskiej z Europy Środkowej i Południowej. Program Obywatele dla Demokracji prowadzony jest przez Fundację Stefana Batorego w partnerstwie z Polską Fundacją Dzieci i Młodzieży.
4. Jak długo trwa projekt?
Projekt trwa do 30 kwietnia 2016 r.
5. Czy zajęcia dla dzieci odbywają się codziennie? I w jakich godzinach?
Na jedno dziecko objęte terapią przeznaczonych jest 10 godzin terapii behawioralnej w miesiącu, 1 godzina terapii integracji sensorycznej w miesiącu. Terapia logopedyczna, pedagoga specjalnego oraz terapia biofeedback jest ustalana w zależności od potrzeb. Przy ustalaniu terapii do każdego dziecka kierujemy się wydanym przez odpowiednie instytucje orzeczeniem oraz diagnozą i opinią, które Państwo posiadają lub opinią naszego zespołu diagnozującego. Godziny zajęć ustalamy z Państwem biorąc pod uwagę również możliwości czasowe danego terapeuty, prowadzącego zajęcia.
6. Czy autyzm może być dziedziczny?
Za wystąpienie autyzmu odpowiadają 2 rodzaje czynników: predyspozycja osobnicza, (w tym n. in. czynniki genetyczne) oraz czynniki środowiskowe tj. np.wirusy, bakterie oraz wszelkie inne szkodliwe substancje oddziaływające na rozwijający się ośrodkowi układ nerwowy płodu i małego dziecka.
7. Czy autyzm to choroba psychiczna ?
Autyzm nie jest chorobą psychiczną. Jest całościowym rozległym zaburzeniem rozwoju o różnym stopniu ciężkości zaburzeń funkcjonowania. Do jego powstania dochodzi z powodu nieprawidłowego rozwoju lub uszkodzenia centralnego układu nerwowego w okresie życia płodowego, porodu lub wczesnym okresie życia dziecka. Przyczyny nie są dokładnie poznane (różne hipotezy). Pierwsze objawy występują przed ukończeniem przez dziecko 3 roku życia.
8. Co powinno zaniepokoić u dzieci podejrzewając autyzm dziecięcy?
Witam. Do zachowań, które powinny zaniepokoić należą: słaby rozwój mowy - w wieku 2 lat dziecko powinno już nazywać osoby, przedmioty i czynności, z którymi ma kontakt. Pojawiają się już wypowiedzi dwuwyrazowe, choć często jeszcze bez odmiany. Dziecko używa zdrobnień. Rozumie proste zdania, polecenia i wykonuje je. Mówi o sobie „ja”. Potrafi wskazywać i nazwać znane przedmioty, osoby, zwierzęta na obrazkach, trudności w użyciu języka nie są rekompensowane za pomocą gestów, wskazywanie papa, kiwanie głową, itp., brak wspólnego pola uwagi, dziecko nie patrzy na przedmiot, który pokazujemy, nie ma też potrzeby przynoszenia zabawek rodzicom, osłabiony kontakt wzrokowy, dziecko nie patrzy w oczy, czasem jego spojrzenie jest niepokojące, zbyt "obojętne", dziecko bawi się zabawkami w sposób niepokojący, niezgodny z ich funkcją - wącha je, stuka nimi, szereguje, przesuwa przed oczami. W tym wieku dziecko powinno już rozwijać zabawę tematyczną naśladując dorosłych i odtwarzając swoje przeżycia, np. badanie i pielęgnacja lali, jazda autem. Może się też bawić konstrukcyjnie - budować most czy wieżę z kilku klocków., dziecko preferuje zabawę samotną, nie odpowiada na uśmiech, ograniczone prefrencje żywieniowe - chce jeść stale te same pokarmy, nie przepada za przytulaniem lub wręcz przeciwnie, pochodzi do każdego i się przytula, niechęc do określonych dźwięków, hałasu, bycia w tlumie, wpatrywanie się w wirującą pralkę, światła itp. To tylko niektore z symptomów autyzmu dziecięcego. Zawsze należy objawy te skonsultować z lekarzem psychiatrą. Pozdrawiam, psycholog.
9. Jestem ojcem rocznego dziecka. Zachowanie dziecka trochę mnie niepokoi. Rozmawiałem z matką dziecka, ale ona nie przyjmuje do wiadomości żadnych argumentów. W jaki sposób przekonać matkę, żeby udała się z dzieckiem do lekarza. Czy pediatra jest odpowiednim specjalistą?
Witam. Myślę, że w opisanej sytuacji należy po prostu wielokrotnie rozmawiać z mamą dziecka, opisywać zaobserwowane przejawy niepokojącego zachowania, podkreślić w tym własną troskę i dbanie o dobro dziecka, a nie wskazywanie błędów w wychowywaniu dziecka przez mamę. Sama rozmowa musi być przeprowadzona w sposób delikatny, rozważny a zarazem wrażliwy, ponieważ wiadomość o niepokojącym zachowaniu dziecka może być na tyle trudna dla matki, że nie przyjmie jej do świadomości, odrzuci i nie rozważy. Myślę, że pediatra byłby dobrym specjalistą, lecz kwestię wyboru lekarza, należałoby pozostawić mamie dziecka, można jedynie to zasugerować. Pozdrawiam, psycholog.
10. Jakie są pierwsze objawy autyzmu?
Pierwsze niepokojące sygnały w zachowaniach dziecka zgłaszają rodzice, którzy zauważają, że ich dziecko jest "inne", „odstaje” od rówieśników, przejawia „dziwne zachowania”. Pierwsze symptomy autyzmu można zaobserwować już w okresie niemowlęcym. Najczęściej rodzice deklarują, że w okolicach drugiego roku życia dziecko przestaje mówić, unika kontaktów z ludźmi i nie chce bawić się z rówieśnikami, chociaż wcześniej rozwijało się całkiem normalnie. Objawów jednak jest wiele, oto niektóre z nich: - preferowanie samotności, - brak zabawyz innymi dziećmi, - brak wyobraźni, twórczości w zabawie, - unikanie kontaktu wzrokowego, - mało się usmiecha, ograniczona mimika twarzy, - brak reakcji na imię, bądź reakcja ta jest odroczona, - nie mówi wcale, bądź używa słów bez znaczenia, - może za nami powtarzać słowa, - ma trudności w kontaktach z innymi ludźmi, - dziwacznie się zachowuje – wprawia przedmioty w ruch obrotowy, samo robi tzw. młynki albo wprowadza się w jakiś inny jednostajny ruch – kiwanie, huśtanie, obracanie się w miejscu, - chodzi drobnym krokiem, - ma nadwrażliwość na dotyk i dźwięk lub nie reaguje na ból. Pomimo opisanych objawów, które sta
11. Moje dziecko ma 2 latka. Od pewnego czasu zaczęło wymuszać płaczem wszystko co chce dostać. Jak mam reagować?
Opisane zachowanie u dziecka jest przejawem "wymuszania". Pierwszym krokiem do redukacji takich zachowań jest ich ignorowanie. Dziecko nie może uzyskać tego czego chce gdy płacze, krzyczy itp. Można również przekazać dziecku informacje odnoszącą się do naszych potrzeb i uczuć typu "Smutno mi jest gdy płaczesz, chę abyś był/była spokojny/a" (oczywiście na uwadze należy mieć wiek dziecka).
12. Jak wygląda wizyta dziecka u psychologa dziecięcego?
Witam Wizyty u psychologa dziecięcego wyglądają różnie w zależności od zgłoszonego problemu. Jednakże najszczęściej pierwszy etapem jest rozmowa z rodzicem na temat zgłoszonych trudności, w celu uzyskania pełengo obrazu problemu z perspektywy rodzica. Kolejnym etapem jest (o ile jest to konieczne) rozmowa z samym dzieckiem, bądź gdy dziecko jeszcze nie mówi, wykonanie badania psychologicznego. Badanie psychologiczne może dotyczyć kontroli rozwoju dziecka w chwili obecnej, sprawdzenia poziomu intelelektualnego bądź poprzez zastosowanie techniki projekcyjnej zdiagnozowanie mechanizmów obronnych i lęków tkwiących u podłoża problemu. Najczęściej ostatnim krokiem jest ponowna rozmowa z rodzicem w celu przekazania zaobserwowanych i zdiagnozowanych spostrzeżeń i wskazanie zaleceń do ewentualnej pracy z dzieckiem. Dodatkowo należy pamiętać o książeczce zdrowia dziecka i opiniach z poradni specjalistycznych jakie do tej pory uzyskano.
13. Niepokoją mnie pewne zachowania mojego dziecka. Nie umiem się z nim porozumieć. Co mam zrobić? Jakie metody zastosować aby dotrzeć do mojego dziecka?
Witam Niepokojące zachowania dzieci mają niejedną naturą- ich podłożem mogą być problemy natury somatycznej, rozwojowej, psychologicznej itd. Należałoby więc sprawdzić czym to zachowanie jest spowodowane. Radziłabym skierować się z dzieckiem do najbliższego psychologa dziecięcego, który po przeprowadzeniu wywiadu z rodzicami i badaniu dziecka ustali przyczynę niepokojacego zachowania i przekaże wskazówki do ewentualnej pracy z dzieckiem. Pozdrawiam
14. Czy oglądanie przez dziecko autystyczne bajek czy oglądanie telewizji jest szkodliwe? Czy opóźnia jego rozwój? Jak telewizja działa na umysł takiego dziecka?
Witam Oglądanie telewizji, bajek itp. samo w sobie nie jest złe. Kluczowa jest ilość czasu przeznaczona na oglądanie oraz tematyka bajek i programów telewizyjnych. Zadaniem rodzica dziecka autystycznego jest kontrola i przeznaczanie danych interwałów czasowych na przyjemność jaką jest oglądanie telewizji. Może bowiem ona służyć jako nagroda za prawidłowe zachowanie dziecka. Można także zamiast oglądania bajek włączyć dziecku program edukacyjny, który dodatkowo będzie stymulował rozwój poznawczy. Pamiętajmy jednak, że dziecko musi znać umiar w telewizji i to rodzic kontroluje czas przeznaczony na oglądanie. Pozdrawiam
15. Witam chciałabym zapytać o agresje u dzieci autystycznych. mój syn ma 6 lat. Często bez przyczyny bije, drapie, ciągnie mnie za włosy. Mam nadzieje że mu to przejdzie! Czy takie zachowania są przejściowe? Czy będzie musiał dostawać jakieś leki?
Witam Podane objawy o charakterze agresywnym mogą być przejawem braku kompetencji komunikacyjnych, zaburzeniami z zakresu integracji sensorycznej bądź niezdolnością adekwatnego reagowania emocjonalnego. W celu złagodzenia podanych objawów należy poddać dziecko intensywnej terapii, ponieważ samoczynnie objawy nie zanikną. Leki na pewno potrafią złagodzić objawy agresywne, jednak o tym decyduje psychiatra. Pozdrawiam, psycholog.
16. Witam. Obserwuję w rodzinie dziecko, które zachowuje się bardzo dziwnie. Nie bawi się zabawkami, unika kontaktu wzrokowego, prawie nic nie mówi, izoluje się. Starałam się przekonać rodziców, że takie zachowania nie są naturalne. Proszę o pomoc. Jak przekonać rodziców aby udali się z dzieckiem do lekarza. Jakiego specjalistę powinni wybrać
Witam Opisane objawy mogą wskazywać na przejawy zaburzeń autystycznych, ale niekoniecznie. Aby jednak ustalić, czego przejawem są tego typu objawy należy zgłosić się do psychiatry dziecięcego. Radziłabym szczerą rozmowę z rodzicami na temat dziecka, jego dobra i wskazanych objawów. Ważnym argumentem zawsze będzie przekonanie, że wizyta u psychiatry nie zaszkodzi dziecku, a może mu pomóc. Pozdrawiam, psycholog.
17. Obecnie wiadomo, że autystyczne dzieci mają problem w mową, lecz uczenie tych dzieci mowy nie doprowadzi do wielkich przeobrażeń w ich zachowaniu.Czy jest to prawdą, że dziecko z autyzmem nie nauczy się mówić? Proszę o dopowiedz.
Witam Trudno odpowiedzieć jednoznacznie na zadane pytanie, bowiem o tym czy dziecko z autyzmem będzie mówiło, decyduje jakość wprowadzonej terapii. Jeśli dziecko poddamy intensywnej terapii, nie tylko logopedycznej, ale również psychologicznej, pedagogicznej i sensorycznej to dziecko najprawdopodobniej będzie mówić. Musimy mieć na uwadze również fakt, że zaburzenia autystyczne są wysoce zróżnicowane i wielopostaciowe, a więc nie ma dwojga takich samych dzieci dotkniętych autyzmem i każde z nich i ich szanse na prawidłową mowę musimy rozpatrywać indywidualnie. Pozdrawiam, psycholog.
18. Jestem ciocią 10-letniej dziewczynki, która jest dzieckiem autystycznym. Kiedy miała 4 latka bardzo ładnie mówiła wierszyki. Teraz niestety nie chce powiedzieć ani jednego zdania czy słowa. Ciekawi mnie, co jest tego przyczyną. Dlaczego całkiem wycofała się?
Witam Jednym z symptomów autyzmu są jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się, manifestujące się w co najmniej jednym z następujących obszarów: (a) opóźnieniu lub całkowitym brak rozwoju języka mówionego, które nie wiążą się z próbą kompensowania za pomocą gestów lub mimiki jako alternatywnego sposobu porozumiewania się (często poprzedzane przez brak komunikatywnego gaworzenia), (b) względnym niedostatekiem inicjatyw i wytrwałości w podejmowaniu wymiany konwersacyjnej (na jakimkolwiek występującym poziomie umiejętności językowych), w której zachodzą zwrotne reakcje na komunikaty innej osoby, (c) stereotypowe i powtarzające się, idiosynkratyczne wykorzystywanie słów i wyrażeń, (d) brak spontanicznej różnorodności zabawy w udawanie (,,na niby") lub zabawy naśladującej role społeczne. Powyższe wskazuje na poważne trudności w języku mówionym. Ważne jest wprowadzenie intensywnej i systematycznej terapii logopedycznej, pedagogicznej, psychologicznej i sensorycznej w celu zniwelowania bądź chociażby zmniejszenia deficytów językowych. Pozdrawiam, psycholog.
19. Czy jest różnica pomiędzy autyzmem a autyzmem atypowym? Jeśli tak to jaka.
Witam Zarówno autyzm dziecięcy jak i autyzm atypowy należą go grupy całościowych zaburzeń rozwojowych, a więc takich w których występują jakościowe nieprawidłowości interakcji społecznych i wzorców porozumiewania się oraz ograniczony, stereotypowy repertuar zachowań i zainteresowań. Jednak faktycznie istnieje różnica pomiędzy autyzmem dziecięcym a autyzmem atypowym. Aby zdiagnozować autyzm dziecięcy należy uwzględnić kryteria diagnostyczne takie jak: a) nieprawidłowy lub upośledzony rozwój wyraźnie widoczny przed 3 rokiem życia w co najmniej jednym z następujących obszarów: (1) Rozumienie i ekspresja językowa używane w społecznym porozumiewaniu się (2) Rozwój wybiórczego przywiązania społecznego lub wzajemnych interakcji społecznych (3) Zabawa funkcjonalna lub symboliczna b) łącznie musi wystąpić co najmniej sześć objawów spośród wymienionych w punktach (1), (2) i (3), przy czym co najmniej dwa z punktu (1) i po co najmniej jednym z punktów (2) i (3): (1) Jakościowe nieprawidłowości wzajemnych interakcji społecznych, manifestujące się w co najmniej dwóch z następujących obszarów: (a) niedostateczne wykorzystywanie kontaktu wzrokowego, wyrazu twarzy, postawy ciała i gestów do odpowiedniego regulowania interakcji społecznych, (b) niedostateczny (adekwatnie do wieku umysłowego i pomimo licznych okazji) rozwój związków rówieśniczych, obejmujących wzajemne współdzielenie zainteresowań, aktywności i emocji, (c) brak odwzajemniania społeczno-emocjonalnego, przejawiający się upośledzeniem lub odmiennością reagowania na emocje innych osób; lub brak modulowania zachowania odpowiednio do społecznego kontekstu; lub słaba integracja zachowań społecznych, emocjonalnych i komunikacyjnych, (d) brak spontanicznej potrzeby dzielenia z innymi osobami radości, zainteresowań lub osiągnięć (np. brak pokazywania, przynoszenia lub wskazywania innym ludziom przedmiotów osobistego zainteresowania). (2) Jakościowe nieprawidłowości w porozumiewaniu się, manifestujące się w co najmniej jednym z następujących obszarów: (a) opóźnienie lub całkowity brak rozwoju języka mówionego, które nie wiążą się z próbą kompensowania za pomocą gestów lub mimiki jako alternatywnego sposobu porozumiewania się (często poprzedzane przez brak komunikatywnego gaworzenia), (b) względny niedostatek inicjatyw i wytrwałości w podejmowaniu wymiany konwersacyjnej (na jakimkolwiek występującym poziomie umiejętności językowych), w której zachodzą zwrotne reakcje na komunikaty innej osoby, (c) stereotypowe i powtarzające się, idiosynkratyczne wykorzystywanie słów i wyrażeń, (d) brak spontanicznej różnorodności zabawy w udawanie (,,na niby") lub zabawy naśladującej role społeczne. (3) Ograniczone, powtarzające się i stereotypowe wzorce zachowania, zainteresowań i aktywności przejawiane w co najmniej jednym z następujących obszarów: (a) pochłonięcie jednym lub liczniejszymi stereotypowymi zainteresowaniami o nieprawidłowej treści i zogniskowaniu, lub jednym lub więcej zainteresowaniami nieprawidłowymi z powodu swej intensywności i ograniczenia, a nie z powodu treści i zogniskowania, (b) wyraziście kompulsywne przywiązanie do specyficznych, niefunkcjonalnych czynności rutynowych i zrytualizowanych, (c) stereotypowe i powtarzające się manieryzmy ruchowe, obejmujące stukanie bądź kręcenie palcami; lub złożone ruchy całego ciała, (d) koncentracja na cząstkowych lub niefunkcjonalnych właściwościach przedmiotów służących do zabawy (jak np. ich zapach, odczuwanie powierzchni, powodowanego hałasu lub wibracji). C. Obrazu klinicznego nie można wyjaśnić innymi objawami całościowych zaburzeń rozwojowych, specyficznymi rozwojowymi zaburzeniami rozumienia języka z wtórnymi trudnościami społeczno-emocjonalnymi, reaktywnymi zaburzeniami przywiązania ani zaburzeniem selektywności przywiązania, upośledzeniem umysłowym z pewnymi cechami zaburzeń emocji i zachowania, schizofrenią o niezwykle wczesnym początku, ani zespołem Retta. Autyzm atypowy od autyzmu dziecięcego różni się albo innym momentem wystąpienia objawów u dziecka albo niespełnieniem wszystkich trzech kryteriów diagnostycznych. Należą do nich nieprawidłowości w obrębie a) komunikacji, b) interakcji społecznych oraz c) wzorców zachowań i zainteresowań; czyli objawy występują po ukończeniu przez dziecko 3. roku życia albo objawy nie są wystarczająco nasilone w jednym lub dwóch obszarach nieprawidłowości, mimo obecności pozostałych objawów charakterystycznych dla autyzmu. Autyzm atypowy jest diagnozowany wtedy, kiedy nie można stwierdzić, że dziecko jest chore na autyzm dziecięcy lub zespół Aspergera, ale ma pewne charakterystyczne dla autyzmu deficyty rozwoju. Pozdrawiam, psycholog.
20. Na temat ADHD od kilku lat mówi się bardzo dużo. Chciałabym dowiedzieć się, czy ADHD jest chorobą? Czy dzieci z ADHD są bardziej agresywne?
Witam ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jest zaburzeniem psychicznym okresu dzieciństwa. Z uwagi na to, że zaburzenie charakteryzuje się zaburzeniami koncentracji, nadmierną impulsywnością, nadruchliwością i zaburzeniami emocjonalnymi można uznać, że dzieci z ADHD mogą być agresywne. Wynika to z tego względu, że źle wykorzystana nadruchliwość u tych dzieci może przekształcić się w zachowania agresywne wobec innych (dziecko podczas zabawy kopnie bądź uderzy swojego rówieśnika). Ponadto trzeba mieć na uwadze fakt, że powyższe zaburzenie przejawia się w impulsywności i w trudnościach emocjonalnych, a więc przejawić się może w zachowaniach niepożądanych związanych z agresją u dziecka. Pozdrawiam, psycholog.
21. Witam u mojego dziecka zdiagnozowano autyzm.Córka ma 4 lata.Moim zmartwieniem jest mowa dziecka wydaje rozne dzwieki , spolgloski lecz wciaz nie sklada sie to w żadne słowo , osobisie nazywam to jego wlasnym jezykiem.Prosze o rade ,czy moja córka będzie mówić?
Witam Dziecko autystyczne będzie mówić ale wtedy, gdy będzie poddane intensywnej i systematycznej terapii. Najważniejsze, że dziecko na dzień dzisiejszy wypowiada spółgłoski itp. Odpowiednia terapia logopedyczna na pewno przyniesie efekty. Pozdrawiam, psycholog.
22. Czy istnieje szansa, że dziecka autystyczne nie będzie reagowała buntem na zmiany? Nawet przestawienie komody w pokoju jest dla mojego dziecka rewolucją? Czy to się kiedyś zmieni?
Trudno jest mi to ocenić. Niechęć do zmian w otoczeniu należy do objawów autyzmu, które mogą utrzymywać się w rożnym stopniu nasilenia przez cały czas, indywidualnie może ulec złagodzeniu lub nasileniu z wiekiem osoby dotkniętej autyzmem. Warto próbować złagodzić ten problem za pomocą terapii behawioralnej lub/oraz leków.
23. Czy autyzm to jest to samo co Zespół Aspergera? Jeśli nie, to jaka jest różnica?
Zarówno autyzm jak i Zespół Aspergera należą do całościowych zaburzeń rozwoju, to znaczy że u osób dotkniętych tymi zaburzeniami występują jakościowe zaburzenia w 3 sferach funkcjonowania tj. kontaktów społecznych, komunikacji słownej oraz zainteresowań ( chodzi o sztywne i wąskie wzorce zachowań). Różnice pomiędzy autyzmem i Zespołem Aspergera polegają na niewystępowanie u osób z ZA opóźnień rozwoju funkcji poznawczych( iloraz inteligencji tych osób musi sie mieścić w normie) i rozwoju mowy ( mowa zdaniowa musi się rozwinąć do 3 r. ż.) oraz funkcjonowanie tych osób bez większych problemów do 3r.ż.
24. Czy autyzm jest choroba wrodzoną? No właśnie, zastanawiam się czy jest to choroba?
Za powstanie autyzmu odpowiada najczęściej suma 2 rodzajów czynników: biologicznych oraz środowiskowych, które oddziałują na organizm ludzki w bardzo wczesnej fazie rozwoju tj. wewnątrzłonowo, w okresie okołoporodowym oraz u małego dziecka do 2-3r.ż. Predyspozycja biologiczna ma najcześciej podłoże genetyczne ( nie chodzi o 1 gen lecz co najmniej 15 genów odpowiada za wystąpienie autyzmu) ponadto u podłoża zaburzonego rozwoju centralnego układu nerwowego bedącego przyczyną autyzmu mogą leżeć choroby takie jak stwardnienie guzowate, niektóre choroby metaboliczne, różyczka wrodzona, toksoplazmoza wrodzona, ciężkie krwawienie do mózgu w okresie porodu, niedotlenienie w okresie porodu, poród przedwczesny, przebycie zapalenia mózgu lub opon mózgowo-rdzeniowych. Ponadto niektóre leki przyjmowane przez ciężarna matkę wykazują działanie zaburzające rozwój/uszkadzające centralny układ nerwowy płodu. Stwierdzono także szkodliwy wpływ przewlekłych infekcji przewodu pokarmowego oraz nietolerancji pokarmowych małego dziecka na wystąpienie objawów autyzmu. Podsumowując: czynniki stricte biologiczne to czynniki genetyczne czyli pewna predyspozycja która ujawni się lub nie po zadziałaniu czynników środowiskowych czyli zewnętrznych takich jak niektóre wirusy, leki, nieprawidłowa dieta, niedotlenienie lub krwawienie do mózgu w okresie porodu i inne. Przypuszcza się jednak, że jeśli wymienione wyżej czynniki środowiskowe zadziałają szkodliwie w bardzo wczesnym okresie rozwoju dziecka( 1-y trymestr ciąży) lub pózniej lecz stopień ich natężenia jest znaczny predyspozycja genetyczna nie jest konieczna. W tym sensie autyzm jest wrodzony lecz jego wystąpienie jest modyfikowane przez udział czynników środowiskowych.
25. Witam mam córkę która w styczniu skończyła trzy lata i mówi tylko mama tata co to i dada wszystko rozumie wykonuje polecenia tylko nie chce mówić nie potarza słowa jak ją poprosić by powiedziała na przykład babcia to nie powie . Mam starszego synka z zdiagnozowanym autyzmem i boje się i córka nie sygnalizuje potrzb nie mówi że zrobiłam siku
Trudno mi odpowiedzieć jednoznacznie na Pani pytanie - dobre rozumienie mowy i wykonywanie poleceń raczej wyklucza autyzm, zwłaszcza jeśli towarzyszy mu prawidłowe dążenie do kontaktów społecznych, wspólne dzielenie uwagi , umiejętność zabawy z użyciem wyobraźni i odtwarzaniem ról społecznych. Jeśli problemem jest wyłącznie mowa czynna, może chodzić o opóźniony rozwój mowy
26. Jestem mamą chrzestną 3 letniego chłopca, u którego podejrzewa się autyzm. Długo czekaliśmy na wizytę u psychiatry. Chciałabym się dowiedzieć czy na pierwszej wizycie lekarz psychiatra jest w stanie potwierdzić, że syn ma autyzm czy też zaburzenia w sferze autyzmu? Czy można jakoś się przygotować na wizytę? Dziękuję.
Na wizytę warto przynieść książeczkę zdrowia dziecka oraz wszelkie dotychczas wykonane wyniki badań np. psychologicznych lub neurologicznych. Jeśli dziecko nie mówi konieczne jest wykonanie badania słuchu, ale można je wykonać później /po wizycie/. Lekarz czasem jest stwierdzić z bardzo dużą pewnością, że dziecko ma autyzm, a czasem są wątpliwości. Zawsze badanie lekarskie powinno być uzupełnione o badanie psychologiczne przez wyszkolonego specjalistę najlepiej w naturalnym środowisku dziecka oraz jeśli to możliwe w przedszkolu, ponadto w skład zespołu badającego mogą wchodzić logopeda oraz pedagog. Wtedy dopiero jest zebrana odpowiednia ilość informacji do postawienia precyzyjnej diagnozy.
27. Witam. Jestem mamą 3 letniego chłopca. We wrześniu syn poszedł do przedszkola. Po rozmowie z wychowawczyniami uświadomiłam sobie, że zachowanie mojego dziecka nie jest "normalne". Jest bardziej ruchliwy, "wszędzie go pełno", nie potrafi skupić uwagi, bywa agresywny, bez powodu bije i zaczepia inne dzieci. Chciałam dodać, że krótko po urodzeniu syna wykryto u mnie chorobę nowotworową. Czy takie zachowania mojego dziecka mogą mieć jakiś związek z moją chorobą? Czy możliwe, że ma to wpływ na jego rozwój?
Witam panią, Trudno jest mi odpowiedzieć na pani pytanie-podała pani dość ogólne informacje na temat swojej choroby oraz tego, jak przebigała opieka nad dzieckiem w trakcie pani choroby. O ile jakieś problemy zdrowotne rozwinęły się u pani już w trakcie ciąży, mogły one w jakimś stopniu pośrednio wpłynąć na rozwój układu nerwowego u pani dziecka i zdeterminować jego przyszły rozwój lub jeśli nie było takiego wpływu mogły zadziałać inne czynniki np. genetyczne (proszę zapytać krewnych z obojga stron o występowania podobnych cech funkcjonowania w ich rodzinach), infekcyjne , toksyczne lub inne. Sądzę, że warto byłoby chłopca zdiagnozować i szczegółowo wszystko omówić. Pozdrawiam serdecznie.
28. Czy prawdą jest, że przepisuje się melatoninę na kłopoty ze snem u autystycznych dzieci ?
Tak to prawda, melatonina jest stosowana w leczeniu zaburzeń snu u dzieci z autyzmem od 2r.ż. Dawkowanie należy ustalić ze specjalistą.
29. Witam. Czy autyzm może być dziedziczny?
za wystąpienie autyzmu odpowiadają 2 rodzaje czynników: predyspozycja osobnicza, (w tym n. in. czynniki genetyczne) oraz czynniki środowiskowe tj. np.wirusy, bakterie oraz wszelkie inne szkodliwe substancje oddziaływające na rozwijający się ośrodkowi układ nerwowy płodu i małego dziecka
30. Moja półtora roczna córka nie lubi być przytulana, izoluje się. Dowiedziałam się, że może to być autyzm. Czy można było tego uniknąć? Czy zrobiłam coś źle? Może byłam niewystarczająco ciepła i za mało odpowiadałam na potrzeby mojego dziecka?
Dziecko wymaga dokładnego przebadania w celu wykluczenia lub potwierdzenia autyzmu, warto to zrobić jak najwcześniej. Nawet w przypadku potwierdzenia tej diagnozy aktualnie nie przypisuje się rodzicom udziału w jego powstaniu, ponieważ jest to zaburzenie neurorozwojowe, do którego dochodzi wskutek zaburzonego rozwoju lub uszkodzenia centralnego układu nerwowego.
31. witam Czy autyzm to choroba psychiczna ?
Autyzm nie jest chorobą psychiczną. Jest całościowym rozległym zaburzeniem rozwoju o różnym stopniu ciężkości zaburzeń funkcjonowania. Do jego powstania dochodzi z powodu nieprawidłowego rozwoju lub uszkodzenia centralnego układu nerwowego w okresie życia płodowego, porodu lub wczesnym okresie życia dziecka. Przyczyny nie są dokładnie poznane (różne hipotezy). Pierwsze objawy występują przed ukończeniem przez dziecko 3 roku życia.
32. Na co przysługuje ulga rehabilitacyjna?
Ulga rehabilitacyjna przysługuje na realizację dwóch celów: rehabilitację (sprzęt, leki), ułatwianie wykonywania czynności życiowych (sprzęt zarówno ortopedyczno-medyczny, jak i przystosowujący) Celami, które uprawniają do ulgi są wydatki na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego; zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności; odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym; odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-leczniczych, opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne; opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł; utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7; opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa; opłacenie tłumacza języka migowego; kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia; leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo); odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne: a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego, b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a; używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł; odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem: a) na turnusie rehabilitacyjnym, b) w zakładach, o których mowa w pkt 6, c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
33. Czy opiekunom dzieci z autyzmem przysługuje zasiłek? Kto decyduje o jego przyznaniu?
Każdy rodzic, opiekun osoby z autyzmem ma prawo do różnych świadczeń z tytułu niepełnosprawności swojego dziecka. Zasiłek rodzinny i dodatki do niego są przyznawane na tzw. okres zasiłkowy (obecny rozpoczął się 1 listopada 2014 i trwa do 31 października 2015 roku). O tym, czy zasiłek przysługuje decyduje kryterium dochodowe na członka rodziny. Obecnie kryterium to wynosi 574 zł netto na osobę lub 664 zł, jeśli w rodzinie jest dziecko niepełnosprawne. Zasiłek rodzinny na dziecko w okresie rozliczeniowym 2014/2015 wynosi 77 zł na dziecko w wieku do 5 lat, 106 zł na dziecko powyżej 5 roku życia do ukończenia 18 lat, 115 zł na dziecko powyżej 18 roku życia do ukończenia 24 lat. Wnioski o przyznanie zasiłku rozpatrują Miejskie lub Gminne Ośrodki Pomocy Społecznej. Ponadto rodzicom lub opiekunom dzieci z niepełnosprawnością powstałą do 18 roku życia lub do 25 roku życia – w przypadku gdy dziecko było w trakcie nauki, przysługuje świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Kwota świadczenia pielęgnacyjnego zmienia się w kolejnych latach, od 1 stycznia 2015 roku wynosi ono 1200 zł netto miesięcznie, kwota brutto ze składkami to 1576 zł. W tym przypadku nie jest brane pod uwagę kryterium dochodowe w rodzinie. Od 1 stycznia 2016 roku świadczenie pielęgnacyjne ma wynosić 1300 zł netto.
34. Czy psychologa obowiązuje tajemnica tak jak lekarza?
Przestrzeganie tajemnicy zawodowej odnosi się do wielu zawodów, w tym także do zawodu psychologa. Zwolnienie z zachowania tajemnicy zawodowej może nastąpić jedynie za zgodą osoby zainteresowanej, lub w nadzwyczajnych sytuacjach, gdy występuje zagrożenie dla bezpieczeństwa klienta i innych osób. Jedną z sytuacji, kiedy psychologa nie obowiązuje tajemnica zawodowa, jest występująca w rodzinie, w której psycholog prowadzi badania, przemoc zagrażająca życiu i zdrowiu klienta.
35. Ile pytań można zadać przy poradzie on-line?
Nie jest to sprecyzowane. Pytania zadajemy pojedynczo tzn. jedno jednorazowo i tak uzyskujemy odpowiedz. Liczba zadawanych pytań nie jest ograniczona.
36. Czy każdemu dziecku z autyzmem orzeczenie się należy? Czy dziecku z autyzmem poradnia może z jakiegoś powodu odmówić?
Orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego dla uczniów z autyzmem wydaje poradnia psychologiczno-pedagogiczno na wniosek opiekunów prawnych i jeśli dziecko ma diagnozę od psychiatry i psychologa to poradnia nie może nie wydać orzeczenia.
37. co należy robić żeby dostać dotację do opłat za przedszkole?
Witam, rozumiem, że chodzi o dofinansowanie do opłat za pobyt dziecka w przedszkolu? Jeśli tak, to o takie dofinansowanie należy złożyć podanie do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej odpowiedniego na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej. Ustawa o pomocy społecznej uzależnia przyznanie prawa do świadczenia z pomocy społecznej od spełnienia określonych warunków. W tym celu należy zgłosić się do pracownika socjalnego, którego rolą udzielenie jest informacji o wszelkich możliwych formach pomocy. O dofinansowanie mogą ubiegać się rodzice i prawni opiekunowie dzieci, które przebywają w żłobkach lub przedszkolach, jednak musi zostać spełnione kryterium dochodowe. Jest jeszcze inna forma wsparcia, a mianowicie osoby pracujące mogą też starać się o dofinansowanie z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, jeśli regulamin tego funduszu obowiązujący w zakładzie pracy przewiduje taką formę pomocy dla pracowników. Zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu socjalnym pracodawca może, między innymi sfinansować (w całości lub częściowo) opłaty ponoszone przez pracownika za pobyt dziecka w przedszkolu bądź żłobku.
38. Jakie dokumenty są wymagane przy ubieganiu się o wydanie orzeczenia?
Wniosek o wydanie orzeczenia może złożyć osoba zainteresowana, przedstawiciel ustawowy osoby zainteresowanej (np. w przypadku dzieci i osób ubezwłasnowolnionych), za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego kierownik ośrodka pomocy społecznej. Druk wniosku należy uzyskać w siedzibie zespołu orzekającego. Wniosek o wydanie orzeczenia powinien zawierać: dane osobowe wnioskodawcy, cel uzyskania orzeczenia (np. możliwość korzystania z określonych ulg czy uprawnień osób niepełnosprawnych taki jak zasiłek pielęgnacyjny, uczestnictwo w turnusach rehabilitacyjnych/warsztatach terapii zajęciowej itp. ), dane dotyczące sytuacji społecznej i zawodowej osoby zainteresowanej oświadczenie o prawdziwości danych zawartych we wniosku Do wniosku o orzeczenie niepełnosprawności/stopnia niepełnosprawności należy dodatkowo dołączyć: dokumentację medyczną (np. historię choroby, szpitalne karty informacyjne, wyniki badań diagnostycznych itp.); zaświadczenie lekarskie –wydawane przez lekarza, pod którego opieką znajduje się osoba zainteresowana (jest ważne miesiąc od daty wydania dlatego ważne w tym terminie złożyć wniosek); inne dokumenty, które mogą mieć wpływ na ustalenie niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności. Wnioski są rozpatrywane nie później niż w ciągu 1 miesiąca od dnia jego złożenia. W przypadkach bardziej skomplikowanych wniosek musi być rozpatrzony nie później niż w ciągu 2 miesięcy od daty jego złożenia. Jeśli sprawa nie zostanie załatwiona w w/w terminach powiatowy zespół jest zobowiązany do powiadomienia wnioskodawcy o nowym terminie załatwienia sprawy i podania przyczyn zwłoki.
39. Na co przysługuje ulga rehabilitacyjna?
Ulga rehabilitacyjna przysługuje na realizację dwóch celów: - rehabilitację (sprzęt, leki), - ułatwianie wykonywania czynności życiowych (sprzęt zarówno ortopedyczno-medyczny, jak i przystosowujący)
40. Czy zasiłek pielęgnacyjny przysługuje na każde dziecko? Mam dwoje dzieci z orzeczeniami o niepełnosprawności. Znajoma powiedziała mi że w takim przypadku dostane zasiłek tylko na jedno dziecko.
Tak. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje na każde dziecko, natomiast świadczenie pielęgnacyjne tylko na jedno.
41. Witam. Chciałaby się dowiedzieć czym jest autoagresja? Jak się objawia i jak sobie z nią radzić?
"Autoagresja to każde działanie, fizyczne lub słowne, mające na celu wyrządzenie szkody samemu sobie. " "Dzieci autystyczne często drapią się, gryzą, uderzją głową o podłoże. Zachowania te mogą być dla dziecka niebezpieczne. Dlatego w razie ich pojawienia się należy podjąć próbę ustalenia, co jest ich przyczyną: nuda, frustracja spowodowana trudnościami w zrozumienia otaczającego świata, chęć zwrócenia na siebie uwagi, chęć unikania niemiłej dla dziecka sytuacji (np. gdy czegoś się od niego wymaga)? Niezależnie od przyczyny, zachowania takie nie mogą być akceptowane. Jeśli możliwe jest ustalenie przyczyny i jest nią np. nuda, należy dziecku zorganizować czas w taki sposób, żeby się nie nudziło. Czasami dziecko zaczyna okaleczać się w trakcie zabawy. W tej sytuacji można mu na chwilę (10 sekund) odebrać zabawkę i odwrócić się od niego. Po dziesięciu sekundach należy zwrócić się do dziecka i oddać mu zabawkę. Czasami samouszkadzanie jest wyrazem potrzeby wycofania się z danej aktywności. Należy mu to umożliwić, dając mu np. kołderkę, żeby mogło się nią zasłonić lub na niej rozładować swoje napięcie. Czasami wystarczy wyrazić słowami przyczynę strapienia dziecka lub uspokoić je cichym śpiewem. Niekiedy jednak konieczne jest założenie dziecku kasku lub kombinezonu z zaszytymi rękawami. Pomocne też może być zwrócenie się o pomoc do psychiatry dziecięcego, który może zaordynować leki." Cytowane informacje pochodzą z książki "Autyzm i zespół Aspergera" autorstwa Jadwigi Komender, Gabrieli Jagielskiej oraz Anity Bryńskiej, wyd. przez Wyd.Lek.PZWL 2009
42. Czy to prawda, że ADHD to w zdecydowanej większości męska przypadłość?? Czy dziewczynki rzadziej przejawiają takie zachowania?
Proporcje występowania ADHD (podtypu mieszanego) między chłopcami i dziewczynkami wynoszą 4:1 Zajrzałam do innych źródeł, wg opracowań do których dotarłam - starsze źródła ponoć podawały występowanie ADHD 6-10 razy częściej u chłopców niż dziewcząt, natomiast nowsze, że 2:1, ale do leczenia zgłasza się 4-krotnie więcej chłopców, niż dziewcząt, nie podają podtypu.
43. Jakiś czas temu mojemu synowi zdiagnozowano autyzm. Od dawna ludzie, lekarze zwracali mi na to uwagę. Ja jednak nie chciałam słuchać. Za nim jednak dostałam ostateczną diagnozę trochę minęło. Prawda o chorobie syna przerosła mnie. Jak sobie radzić?? Proszę o pomoc
Pozytywnym aspektem opisanej sytuacji jest decyzja o zdiagnozowaniu syna. Im szybciej tego dokonamy tym lepiej, bowiem szybciej możemy wdrożyć terapię u dziecka. Jest to niezwykle ważne. W celu poprawy własnego samopoczucia i świadomości zaburzenia u dziecka należy podjąć ścisłą współpracę z terapeutami prowadzącymi dziecko, aby móc być również terapeutą dla własnego syna. Widząc pozytywne rezultaty własnych działań podczas pracy z dzieckiem, przyniesie to zapewne myśli o niesionej pomocy i usprawnianiu dziecka w jego zaburzonym rozwoju. Myślę, że ważnym aspektem jest to, że nie jest to choroba, lecz zaburzenie. Zaburzony rozwój musi być stymulowany aby w przyszłości pozwolił dorosłemu już synowi samodzielną egzystencję. Zaburzenie bowiem nie jest jednoznaczne z tym, że będzie z nim do końca życia. Na danym etapie bowiem rozwój może zostać zaburzony, jednak po wprowadzonej terapii syn może uzyskać na tyle satysfakcjonujące rezultaty, że tym samym rozwój nabierze prawidłowości. Jednakże jeśli myśli o zaburzeniu u dziecka są na tyle silne, że utrudniają egzystencję rodzicom zapraszam na konsultację w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej SPINAKER z Centrum Diagnozy Autyzmu w Grudziądzu.
44. Potrzebuje pomocy. Mój synek niedawno skończył 3 lata. Jeszcze nie korzysta z nocnika, załatwia się w pampersa. Późno zaczął mówić i dalej słabo mówi. Zauważyłam też niepokojące zachowania mojego dziecka. Gdy o coś poproszę lub zapytam a on nie rozumie co do niego mówię zaczyna się złościć, krzyczeć, czasem próbuje mnie uderzyć. Jest niesamodzielny, nie potrafi się ubrać. Gdy go namawiam zaczyna krzyczeć. Mój synek jest bardzo żywym dzieckiem, wesołym ale gdy mu czegoś zabronię, to reaguje krzykiem, płaczem. Czy moje dziecko może być dzieckiem autystycznym?
Opisane trudności u dziecka mogą wskazywać na zaburzenia ze spektrum autyzmu jednakże niekoniecznie. Potrzebny jest całościowy obraz rozwoju dziecka, a w tym również jego trudności. Aby potwierdzić bądź wykluczyć rozpoznanie należy udać się na wizytę do psychiatry i do psychologa dziecięcego. Zapraszam również do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej SPINAKER z Centrum Diagnozy i Terapii Autyzmu w Grudziadzu.
45. Moje dziecko ma 3 lata. Niedawno zdiagnozowano u niego spektrum autystyczne. Największym moim zmartwieniem jest mowa. Proszę o radę. Czy moje dziecko będzie mówiło?
W sytuacji gdy spełniony jest warunek diagnozy spektrum autystycznego należy jak najszybciej włączyć dziecko do pracy w zespole wczesnego wspomagania rozwoju w celu prowadzenia m.in. terapii logopedycznej. Odpowiednio podjęte działania i intensywność prowadzonej terapii powinny przynieść satysfakcjonujące wyniki zarówno dla dziecka jak i dla jego rodziców. W celu zdiagnozowania problemów z mową i dalszej interwencji zapraszam do konsultacji w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej SPINAKER z Centrum Diagnozy i Terapii Autyzmu w Grudziądz.
46. Na czym polega wczesna interwencja i wczesne wspomaganie rozwoju mowy dziecka z autyzmem?
Witam. Zarówno wczesna interwencja jak i wczesne wspomaganie ma na celu jak najwcześniejszą diagnozę niepełnosprawności (w tym przypadku autyzmu) oraz stymulowanie rozwoju mowy dziecka od chwili wykrycia zaburzenia do czasu podjęcia nauki w szkole. Pierwszym etapem jest ustalenie diagnozy zaburzenia (wizyta u psychiatry, neurologa i psychologa dziecięcego), zaś kolejnym wdrożeniem dziecka do pracy w zespole wczesnego wspomagania rozwoju, w celu prowadzenia terapii logopedycznej.
47. Czy w autyzmie dieta bezglutenowa jest zasadna???
U większości dzieci z auty­zmem wystę­pują nie­do­bory enzy­mów co powo­duje nie­pra­wi­dłowy roz­kład bia­łek, w szcze­gól­no­ści tych zawar­tych w mleku (kaze­ina) i zbożu (glu­ten). Ta nie­pra­wi­dło­wość staje się główną przyczyną wielu nie­ade­kwat­nych zacho­wań u dzieci. Zasadne jest więc wprowadzenie diety eliminacyjnej (np.wycofanie produktów zbożowych), opartej na żywności bezglutenowej.
48. Czy jeśli komornikowi uda się wyegzekwować od ojca dziecka jakieś pieniądze, to czy zostaną one przeznaczone dla mnie?
Tak, zostaną przeznaczone dla Pani dziecka. Jeżeli ojciec dziecka jest osobą pracującą, wówczas z wynagrodzenia za pracę w pierwszej kolejności podlegają potrąceniu sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych. Potrącenia takie mogą być dokonywane do wysokości trzech piątych wynagrodzenia. W przypadku egzekucji alimentów obowiązują mniejsze ograniczenia egzekucji tzn. podlegają zajęciu te składniki majątku, które przy egzekucji innych należności byłyby zwolnione od egzekucji. Jeżeli egzekucja alimentów przez komornika jest nieskuteczna, może Pani wystąpić również z wnioskiem o uzyskanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jednak w tym przypadku brane jest pod uwagę kryterium dochodowe – wysokość miesięcznego dochodu netto w przeliczeniu na osobę w rodzinie. Obecnie wynosi ono 725 zł na osobę, a wysokość świadczenia alimentacyjnego przysługuje w wysokości bieżąco ustalonych alimentów, jednakże nie wyższej niż 500 zł.Imię: Joanna Nazwisko: Petent: Czy jeśli komornikowi uda się wyegzekwować od ojca dziecka jakieś pieniądze, to czy zostaną one przeznaczone dla mnie? Poradnia: Tak, zostaną przeznaczone dla Pani dziecka. Jeżeli ojciec dziecka jest osobą pracującą, wówczas z wynagrodzenia za pracę w pierwszej kolejności podlegają potrąceniu sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych. Potrącenia takie mogą być dokonywane do wysokości trzech piątych wynagrodzenia. W przypadku egzekucji alimentów obowiązują mniejsze ograniczenia egzekucji tzn. podlegają zajęciu te składniki majątku, które przy egzekucji innych należności byłyby zwolnione od egzekucji. Jeżeli egzekucja alimentów przez komornika jest nieskuteczna, może Pani wystąpić również z wnioskiem o uzyskanie świadczeń z funduszu alimentacyjnego, jednak w tym przypadku brane jest pod uwagę kryterium dochodowe – wysokość miesięcznego dochodu netto w przeliczeniu na osobę w rodzinie. Obecnie wynosi ono 725 zł na osobę, a wysokość świadczenia alimentacyjnego przysługuje w wysokości bieżąco ustalonych alimentów, jednakże nie wyższej niż 500 zł.
49. Jestem osobą samotnie wychowującą dziecko. Czy z tego tytułu przysługuje mi jakiś dodatek?
Przede wszystkim samotna matka (zgodnie z ustawą o świadczeniach rodzinnych, za matkę samotnie wychowującą dziecko uznaje się nie tylko pannę i wdowę, ale także osobę rozwiedzioną oraz pozostającą w separacji orzeczonej prawomocnym wyrokiem sądu) może starać się o kilka świadczeń pieniężnych, w tym o zasiłek rodzinny. Nie przysługuje on jednak, jeśli na rzecz dziecka nie zostały zasądzone alimenty od ojca, chyba że sąd oddalił powództwo lub zobowiązał drugiego rodzica do ponoszenia całkowitych kosztów utrzymania dziecka, albo ojciec dziecka nie żyje lub jest nieznany. Ponadto samotna matka musi spełnić kryterium dochodowe - zasiłek przysługuje więc, jeżeli przeciętny miesięczny dochód rodziny w przeliczeniu na osobę albo dochód osoby uczącej się nie przekracza kwoty 574 zł. W przypadku, gdy członkiem rodziny jest dziecko legitymujące się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o umiarkowanym albo o znacznym stopniu niepełnosprawności, dochód na członka rodziny nie może natomiast przekroczyć kwoty 664 zł. Obecnie wysokość zasiłku rodzinnego wynosi miesięcznie: 77 zł na dziecko w wieku do ukończenia 5 roku życia, 106 zł na dziecko w wieku powyżej 5 roku życia do ukończenia 18 roku życia, 115 zł na dziecko w wieku powyżej 18 roku życia do ukończenia 24 roku życia. Osoba mająca już prawo do zasiłku rodzinnego może ubiegać się o różnego rodzaju dodatki. Samotne matki, którym przyznano zasiłek rodzinny, mogą również otrzymać specjalny dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka. Przysługuje on w wysokości 170 zł miesięcznie na dziecko, nie więcej jednak niż 340 zł na wszystkie dzieci. W przypadku dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności kwotę dodatku zwiększa się o 80 zł na dziecko, nie więcej jednak niż o 160 zł na wszystkie dzieci. Świadczenia rodzinne przyznawane są na okres roku, a wypłacają je gminy. Jeżeli ojciec dziecka uchyla się od płacenia alimentów, a egzekucja zasądzonych alimentów jest bezskuteczna, samotna matka może starać się świadczenia z funduszu alimentacyjnego. Bezskuteczność egzekucji ma przy tym miejsce, gdy komornik nie może wyegzekwować alimentów od co najmniej dwóch miesięcy poprzedzających złożenie wniosku o przyznanie świadczeń z funduszu. Świadczenie z funduszu alimentacyjnego przysługuje dziecku do ukończenia przez nie 18. roku życia lub do ukończenia przez nie 25. roku życia, gdy kontynuuje naukę (dzieciom o znacznym stopniu niepełnosprawności alimenty przysługują bezterminowo). Wysokość świadczeń przysługuje w takiej kwocie,w jakiej zasądzone zostały alimenty od ojca dziecka - nie mogą być jednak wyższe niż 500 złotych na dziecko. O pieniądze mogą ubiegać się tylko osoby, których dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 725 zł. Bierze się przy tym pod uwagę zarobki wszystkich osób prowadzących wspólne gospodarstwo - także dochody nowych partnerów matki. Bezrobotna matka samotnie wychowująca dziecko do 7 lat, może także w momencie podjęcia pracy może liczyć na tzw. refundację kosztów opieki nad dzieckiem, o ile dochód w jej rodzinie nie przekracza 351 zł na osobę. Jeżeli jest to praca na co najmniej 6 miesięcy - refundacja przysługuje na 3 miesiące, jeśli na co najmniej rok - na 6 miesięcy. W przypadku osób, które zostały skierowane na staż, szkolenie lub przygotowanie zawodowe w miejscu pracy, refundacja obejmuje okres ich odbywania. Samotna matka może wreszcie preferencyjnie rozliczyć się z dzieckiem (nie musi ono przy tym faktycznie zarabiać). Wypełniając PIT, samotny rodzic zapłaci w tym wypadku podatek w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy swoich rocznych dochodów. Tym sposobem skorzysta z niższej stawki podatku od tej, którą zastosowałby rozliczając się samotnie i odliczy podwójnie kwotę wolną od podatku. Do ulgi ma prawo matka, której dziecko jest niepełnoletnie, nie ukończyło 25 lat i uczy się, a w rozliczanym roku nie uzyskało dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej, dochodów wolnych od opodatkowania lub w wysokości nie wymagającej zapłaty podatku, otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny (bez względu na wiek).
50. Moje trzyletnie dziecko bardzo często wymyśla różne dziwne historie, np. że dostało od babci samochód, ale zostawił w piaskownicy. Często pojawiają się tego typu opowieści. Zaczęłam się obawiać i zastanawiam się czy jest to objaw kłamstwa czy dziecięcego fantazjowania.
Najprawdopodobniej są to przejawy fantazjowania u dziecka. Dzieci 3 letnie mogą nie rozumieć granicy między prawdą a fikcją. Nie u wszystkich etap ten występuje w jednakowym stopniu. Najbardziej zaznacza się fantazjowanie u dzieci wrażliwych emocjonalnie, a jednocześnie dobrze rozwiniętych pod względem intelektualnym. Etap fantazji ma dużą wartość rozwojową i nie powinien on być hamowany przez osoby dorosłe. Należy jednak ingerować wtedy, gdy fantazje zaczynają nabierać charakteru kłamstwa, a więc wtedy gdy dziecko świadomie chce osiągnąć coś, tym samym wprowadzając bliskich w błąd.
51. Czy jest prawdą, że dzieciom z autyzmem nie kręci się w głowie kiedy się długo obracają? Wypróbowałam to, wzięłam dziecko na ręce i długo się obracałam. Postawiłam dziecko na podłogę i nie mógł utrzymać równowagi. Trochę mnie to uspokoiło, ale nadal myślę o tym autyzmie. Czy taki mały eksperyment może oznaczać że dziecko nie cierpi na autyzm?
Niestety, nie potrafię udzielić odpowiedzi na to pytanie, ponieważ opisana sytuacja odnosić się może do posiadania zaburzeń integracji polisensorycznej w przypadku występowania tendencji do kręcenia się wokół własnej osi. Takie zachowanie lub jego brak nie stanowi kryterium diagnostycznego autyzmu. Natomiast w celu potwierdzenia lub wykluczenia autyzmu konieczne jest zbadanie dziecka pod kątem jakości jego kontaktów społecznych, zachowań oraz komunikacji słownej. Zachęcam, aby w razie jakichkolwiek podejrzeń o nieprawidłowy rozwój u państwa dziecka udać się do specjalisty psychiatry lub psychologa dziecięcego.
52. Witam. Moje dziecko jest trzyletnim bardzo ruchliwym chłopcem. Wszędzie go pełno. Koleżanka doradziła mi żebym kupiła jakiś syrop wyciszający. Zastanawiam się, czy mogę podawać dziecku tego typu lekarstwa bez konsultacji z lekarzem. Dziękuje.
W aptekach dostępne są syropy zawierające melisę, rumianek lub passiflorę, mogą wyciszać niepokój u dziecka w sytuacjach doraźnych, ale nie działają na nadruchliwość. Zachęcam do konsultacji u lekarza psychiatry w celu kompleksowej oceny sytuacji i funkcjonowania dziecka, warto także rozważyć badanie w kierunku zaburzeń integracji polisensorycznej.
53. Witam Moje dziecko ostatnio często uderza głową w ścianę. Czy jest to objaw poważnego zaburzenia?
Uderzanie głową w ścianę może być przejawem poważniejszego zaburzenia u dziecka, zależy to od wieku dziecka i towarzyszących objawów. U zdrowych dzieci 2-3 letnich często występuje jako przejaw frustracji i ma przemijający charakter, jeśli dotyczy starszego dziecka wskazana jest konsultacja u psychologa lub psychiatry.
54. Czym jest ADHD, jak rozpoznać jego objawy?
Zgodnie z kryteriami obowiązującej w Polsce Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD 10 "ZABURZENIA ZACHOWANIA" to powtarzający się i utrwalony wzorzec zachowania, cechujący się gwałceniem albo podstawowych praw innych osób, albo poważniejszych norm i reguł społecznych właściwych dla wieku, trwający co najmniej sześć miesięcy Wybuchy złości nadzwyczaj częste lub ciężkie w stosunku do poziomu rozwojowego. Częste kłótnie z dorosłymi. Często aktywne odrzucanie wymagań dorosłych lub nie spełnianie reguł. Często jakby rozmyślne robienie rzeczy, które budzą gniew innych. Częste oskarżanie innych o własne pomyłki lub niewłaściwe zachowania. Częsta drażliwość i łatwość wprowadzania w złość przez innych. Częste wpadanie w gniew lub w rozżalenie. Częsta złośliwość i mściwość. Częste kłamstwa lub zrywanie obietnic w celu uzyskania dóbr lub przywilejów bądź uniknięcia obowiązków. Częste inicjowanie starć fizycznych (nie obejmuje to starć z rodzeństwem). Używanie broni, która może powodować u innych poważne uszkodzenia ciała (np. kij, cegła, rozbita butelka, nóż, strzelba). Pozostawanie poza domem po zapadnięciu zmroku, mimo zakazu rodziców (rozpoczynające się przed 13 rokiem życia). Przejawianie fizycznego okrucieństwa wobec innych osób (np. krępowanie,lub podpalanie ofiar. Przejawianie fizycznego okrucieństwa wobec zwierząt. Rozmyślne niszczenie własności innych osób (inaczej niż przez podpalenie). Rozmyślne podkładanie ognia ze stwarzaniem ryzyka lub z zamiarem spowodowania poważnych zniszczeń. Kradzieże przedmiotów o niebanalnej wartości bez konfrontacji z ofiarą, zarówno w domu, jak i poza nim (np. kradzieże w sklepach, włamania, fałszerstwa). Częste wagary ze szkoły, rozpoczynające się przed 13 rokiem życia. Co najmniej dwukrotne ucieczki z domu rodzicielskiego lub zastępczego albo ucieczka jednorazowa trwająca dłużej niż jedną noc (nie obejmuje opuszczania domu w celu uniknięcia molestowania fizycznego lub seksualnego). Popełnianie przestępstw wymagających konfrontacji z ofiarą (włączając kradzieże kieszonkowe, wymuszenia, napady). Zmuszanie innych osób do aktywności seksualnej. Częste terroryzowanie innych (np. rozmyślne zadawanie bólu lub ran połączone z uporczywym zastraszaniem, dręczeniem, molestowaniem). Włamania do cudzego domu, budynku, samochodu. Do spełnienia kryterium wystarczy choćby jednorazowe wystąpienie objawów wymienionych w punktach 11, 13, 15, 16, 20, 21, 23. Termin "zaburzenia zachowania"jest diagnozą medyczną /warunkiem postawienia tej diagnozy jest kryterium czasowe-objawy muszą trwać minimum 6 m-cy,dotyczy grupy wiekowej dzieci i mlodzieży/, natomiast "niedostosowanie społeczne" nie jest terminem medycznym odnosi się do osób przejawiających utrwalone, przewlekłe zaburzenia zachowania /które oprócz zachowań opisanych powyżej mogą przejawiać się też nadużywaniem alkoholu i substancji psychoaktywnych/i może dotyczyć także osób dorosłych/u doroslych dlugotrwałe zachowania antyspołeczne są podstawą do rozpoznania osobowości dyssocjalnej.
55. Chciałabym dowiedzieć się czym różnią się zaburzenia zachowania od niedostosowania społecznego
Poniżej przedstawiono kryteria diagnostyczne zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi czyli ADHD. Istnieją 3 podtypy ADHD: mieszany, z przewagą zaburzen koncentracji uwagi oraz z przewagą nadpobudliwości psychoruchowej.Objawy nadruchliwości, impulsywności oraz zaburzeń koncentracji uwagi muszą powodować klinicznie istotne upośledzenie funkcjonowania szkolnego lub spolecznego/czyli problemy w nauce i zchowaniu/,dopiero wtedy mozna rozpoznać ADHD. Początek zaburzenia jest wczesny, zazwyczaj przed 5 r.z. Poradnia: Kryteria ADHD wg DSM IV/Amerykańska Klasyfikacja Chorob/ A (1) Sześć lub więcej z podanych poniżej objawów zaburzeń koncentracji uwagi musi utrzymywać się przez przynajmniej 6 miesięcy w stopniu utrudniającym adaptację (funkcjonowanie) dziecka bądź w stopniu niewspółmiernym do jego rozwoju. ZABURZENIA KONCENTRACJI UWAGI - [dziecko] nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub w czasie wykonywania innych czynności. Popełnia błędy wynikające z niedbałości; - często ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach; - często wydaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi; - często nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z dokończeniem zadań szkolnych i wypełnieniem codziennych obowiązków, jednak nie z powodu przeciwstawiania się lub niezrozumienia instrukcji; - często ma trudności ze zorganizowaniem sobie pracy lub innych zajęć; - nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia zajęć wymagających dłuższego wysiłku umysłowego - jak nauka szkolna lub odrabianie zajęć domowych; - często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć np.: zabawki, przybory szkolne, ołówki, książki, narzędzia; - łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców; - często zapomina o różnych codziennych sprawach (2) Sześć lub więcej z podanych poniżej objawów nadruchliwości i impulsywności (nadpobudliwości psychoruchowej) musi się utrzymywać przez przynajmniej 6 miesięcy w stopniu utrudniającym adaptację (funkcjonowanie) dziecka bądź w stopniu niewspółmiernym do jego rozwoju. NADRUCHLIWOŚĆ - [dziecko] ma często nerwowe ruch rąk lub stóp bądź nie jest w stanie usiedzieć w miejscu; - wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia; - często chodzi po pomieszczeniu lub wspina się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe - w szkole, w pracy , w domu; - często ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczywaniem; - często jest w ruchu; "biega jak nakręcone"; - często jest nadmiernie gadatliwe. IMPULSYWNOŚĆ - często wyrywa się z odpowiedzią zanim pytanie zostanie sformułowane w całości; - często ma kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej; - często przerywa lub przeszkadza innym (np. wtrąca się do rozmowy lub zabawy). B Niektóre upośledzające funkcjonowanie dziecka objawy zaburzeń koncentracji uwagi lub nadpobudliwości psychoruchowej (nadruchliwości, impulsywności) ujawniły się przed 7 rokiem życia dziecka. C Upośledzenie funkcjonowania dziecka spowodowane tymi objawami występuje w dwóch lub więcej sytuacjach (np. w szkole i w domu). D Stwierdza się klinicznie istotne upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub szkolnego (w zakresie edukacji). E Objawy u dziecka nie występują w przebiegu przetrwałych zaburzeń rozwojowych, schizofrenii lub innych psychoz i nie można ich trafniej uznać za objawy innego zaburzenia psychicznego (np. zaburzeń nastroju, lękowych, dysocjacyjnych lub nieprawidłowej osobowości).
56. Zauważyłam u mojego dziecka brak reakcji na własne imię, brak chęci do zabawy. Nie lubi się przytulać. Czy mogę podejrzewać że są to objawy autyzmu?? Czy powinnam zgłosić się do poradni. Jeśli tak to proszę powiedzieć gdzie, jak wyglądają takie badania
Witam. Podane powyżej przejawy trudności u dziecka wskazują na deficyty w zakresie interakcji społecznych, które są jednym z kryteriów diagnozy autyzmy dziecięcego. Jednakże aby się upewnić należy z dzieckiem zgłosić się do lekarza psychiatry w celu rozpoznania medycznego jak i do poradni psychologiczno - pedagogicznej bądź ośrodka diagnozującego całościowe zaburzenia rozwojowe w celu wykonania badań psychologicznych, pedagogicznych i logopedycznych. Badania ukierunkowane są szczegółowy wywiad z rodzicem, obserwację dziecka w grupie przedszkolne/szkolnej jak i obserwację domową. Dodatkowo wskazane jest badanie rozwoju intelektualnego dziecka.
57. Dzień dobry. Chciałbym się dowiedzieć, czy dziecko z autyzmem ma prawo do wydłużenia okresu nauki na każdym etapie edukacyjnym?
Witam. Dziecko z rozpoznaniem autyzmu jak i Zespołu Aspergera ma prawo do wydłużenia okresu nauki na każdym etapie edukacyjnym zgodnie z Rozporządzeniem MEN z 7.02.2012 r. w sprawach ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz.U. z dn. 22.02.2012 r., poz.204).
58. Czy dziecko autystyczne przed rozpoczęciem nauki w szkole musi być zdiagnozowane przez psychologa??? Czy musi podjąć naukę w szkole mając 6 lat? Czy może rozpocząć naukę w szkole nieco później?
Witam. Dziecko autystyczne, w tym z Zespołem Aspergera ma prawo do odroczenia obowiązku szkolnego do końca roku szkolnego, w którym dziecko kończy 8 lat, lecz w tym celu niezbędne jest zdiagnozowanie dziecka przez zespół terapeutyczny. Przed rozpoczęciem nauki w szkole dziecko z rozpoznaniem autyzmu musi być diagnozowane przez psychologa w celu dostosowania wymagań edukacyjnych i przedłużenia ważności orzeczenia o kształceniu specjalnym na kolejny etap edukacyjny. Pozdrawiam, psycholog.
59. Moje 4-letnie dziecko ma problemy z okazywaniem radości, problemy z nawiązywaniem kontaktu wzrokowego, sprawia wrażenie jakby nie słyszało. Czy są to niepokojące objawy autyzmu??? Wiele czytam na ten temat. Chyba nie dopuszczam takiej myśli, ale jednocześnie chcę pomóc mojemu dziecku. Jak powinnam się zachować? Co zrobić?
Jeśli został wykluczony niedosłuch u pani dziecka zachęcam do szybkiego w miarę możliwości udania się z dzieckiem do psychiatry dziecięcego lub psychologa, który oceni podłoże niepokojących panią objawów. Trudno mi na podstawie zgłaszanych objawów jednoznacznie potwierdzić lub wykluczyć autyzm. W razie potwierdzenia się diagnozy autyzmu warto jak najszybciej podjąć wszelkie działania terapeutyczne, im wczesniej tym lepiej, czasem poprawa jest bardzo duża, a więc warto działać. Pozdrawiam.
60. Moja córka ma problemy z koncentracją. Potrafi czytać, ale nie rozumie przeczytanego tekstu. Jest agresywna. Nie wykazuje zainteresowania swoimi sprawami. Szybko wpada w złość, niszczy książki, nie pamięta co było na lekcjach, nie cierpi szkoły. Obawiam się, że to autyzm. Proszę o pomoc.
Pani dziecko ujawnia trudności wymagające zdiagnozowania. Na podstawie przedstawionych przez panią informacji nie można ani wykluczyć ani potwierdzić autyzmu. Zachęcam do zarejestrowania córki do lekarza psychiatry lub psychologa, proszę poprosić w szkole o opinię wychowawcy na temat funkcjonowania dziecka w szkole. Wskazana jest również ocena rozwoju intelektualnego.
61. Jakie leki przepisuje się na autyzm? Czy skutkują?
Autyzm jest zaburzeniem rozwojowym,, z którego nie można się "wyleczyć" farmakologicznie. Jednakże czasem, indywidualnie do sytuacji, można stosować leki działajace łagodząco na towarzyszące głównym objawom autyzmu trudności np. w następujących sytuacjach - w zaburzeniach koncentracji uwagi, w wahaniach nastroju, agresji, zaburzeniach snu oraz natręctwach. Stosowane są leki z różnych grup leków psychotropowych tj.leki psychostymulujące, leki p/depresyjne, neuroleptyki, leki p/padaczkowe i in. Pozdrawiam
62. Czy dziecko autystyczne mam możliwość korzystania z wczesnego wspomagania rozwoju w przedszkolu? Słyszałam że istnieje taka możliwość.
Zespół orzekający wydaje opinię o potrzebie wczesnego wspomagania dziecka, na podstawie której, może być ono objęte opieką Zespołu Wczesnego Wspomagania. Wcześniejsze uzyskanie przez dziecko orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego organizowanego w przedszkolu integracyjnym bądź specjalnym nie wyklucza możliwości korzystania z zajęć organizowanych w ramach wczesnego wspomagania rozwoju.
Odwiedzono 6330 razy